Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zazwyczaj nie czytam serii "serią", tylko robię oddech pomiędzy częściami, ale tym razem "Oblitus" wjechał zaraz po poprzedniku, bo wyjątkowo wciągnęłam się w historię i polubiłam tą trójkę - Ankę, Artura i Szczepana. Chociaż autorka wykorzystuje pewne schematy i dostrzegam niewielkie dziury fabularne to nie odbiera (grzesznej 😉) przyjemności z lektury. To dobra, wciągająca rozrywka. Podoba mi się kierunek, w którym zmierza autorka i mam nadzieję, że skusi się na kolejny tom z serii, tym bardziej, że zakończenie aż do tego zaprasza. Zabierzcie tą serię na wakacje, zwłaszcza jeśli zazwyczaj wybieracie ciemne mroczne kryminały. Będzie idealna na odstresowanie 🙂

P.S. Nie zapomnijcie przeczytać suplementu. Właśnie tego brakowało w książce 😉

Zazwyczaj nie czytam serii "serią", tylko robię oddech pomiędzy częściami, ale tym razem "Oblitus" wjechał zaraz po poprzedniku, bo wyjątkowo wciągnęłam się w historię i polubiłam tą trójkę - Ankę, Artura i Szczepana. Chociaż autorka wykorzystuje pewne schematy i dostrz...

Rozwiń

Zwiń

To było całkiem przyjemne kilka godzinek "of guilty pleasure". Wciągnęłam się tak, że ciężko było pójść spać czy zająć się czymś pożytecznym 😉 Podoba mi się ta ewolucja stylu autorki - coraz więcej mrocznego kryminału, ale z dużą dawką czarnego humoru, tylko doprawionego erotyką. Chociaż bohaterowie są już tak wyposzczeni i spragnieni, że chyba pora na ostatni tom trylogii, żeby im w końcu ulżyć 😉 i oczywiście rozwiązać sprawę tajnej zbrodniczej siatki...

To było całkiem przyjemne kilka godzinek "of guilty pleasure". Wciągnęłam się tak, że ciężko było pójść spać czy zająć się czymś pożytecznym 😉 Podoba mi się ta ewolucja stylu autorki - coraz więcej mrocznego kryminału, ale z dużą dawką czarnego humoru, tylko doprawionego erotyką...

Rozwiń

Zwiń

Niestety nie dobrnęłam do końca mimo, że ta tematyka bardzo mnie interesuje. Spodziewałam się czegoś w stylu "Czarnobylskiej modlitwy", a dostałam przedruk relacji pisanej przez autora do prasy w latach 60-tych ubiegłego wieku. To bardzo hermetyczna lektura, która 60 lat później niewiele wnosi i jest nieco niezrozumiała dla współczesnego czytelnika, niezaznajomionego bliżej z historią systemu politycznego w tym kraju.

Niestety nie dobrnęłam do końca mimo, że ta tematyka bardzo mnie interesuje. Spodziewałam się czegoś w stylu "Czarnobylskiej modlitwy", a dostałam przedruk relacji pisanej przez autora do prasy w latach 60-tych ubiegłego wieku. To bardzo hermetyczna lektura, która 60 lat później...

Rozwiń

Zwiń

Pan Michał Śmielak należy do moich ulubionych autorów. Uważam, że ma fajne pióro i potrafi tworzyć wciągające historie, świetnie utrzymując napięcie. Warunki rynku wydawniczego są jednak brutalne, wydawnictwa cisną na kolejne pozycje, terminy gonią, a autor musi coś wymyślić. I myślę, że stąd biorą się czasem nieco słabsze pozycje w dorobkach pisarzy. Do takich niestety muszę zaliczyć “Wilczą chatę”. O ile doceniam poziom napięcia, lekkość pióra i zimowe Bieszczady jako miejsce akcji, to muszę przyznać, podobnie jak inni recenzenci, że fabuła jest w niektórych miejscach dziurawa, a postacie wyszły nieco płasko i ciężko się z nimi utożsamić. Generalnie to taka bajka, krwawy Czerwony Kapturek dla dorosłych i książkowa incepcja. Nada się jednak jako towarzysz podróży, do pociągu czy samolotu

P.S. Dodatkowy prztyczek w nos należy się wydawnictwu, które tak się spieszyło z przygotowaniem książki do wydruku, że nie wyłapało drobnych błędów logicznych w niektórych scenach i przepuściło masę literówek…

Pan Michał Śmielak należy do moich ulubionych autorów. Uważam, że ma fajne pióro i potrafi tworzyć wciągające historie, świetnie utrzymując napięcie. Warunki rynku wydawniczego są jednak brutalne, wydawnictwa cisną na kolejne pozycje, terminy gonią, a autor musi coś wymyślić. I myślę, że s...

Rozwiń

Zwiń

Nasz najpłodniejszy autor lubi stąpać po różnych typach literatury i tym razem zakręcił się w okolicy niezwykle popularnego ostatnio nurtu young adult. Cóż, ja już jakiś czas temu wyrosłam z tej grupy docelowej i może właśnie dlatego ta historia mnie nie potrwała? Dość powiedzieć, że zaczęłam ją czytać w toalecie (cóż, mam taki niechlubny zwyczaj, że często tak zaczynam książki) i tam też skończyłam (a jak pozycja jest dobra, to ją z tej toalety zabieram i czytam gdzie popadnie). Kompletnie nie mogłam się wciągnąć w fabułę, dopiero pod koniec było lepiej. Ale co muszę przyznać, to gdybym nie wiedziała, kto jest autorem, to nie rozpoznałabym go po stylu, a to akurat dobrze, bo nie popada w schematyzm i… naprawdę spodobało mi się zakończenie. Chociaż jak dla mnie powinno ono pozostać dobrym, otwartym zakończeniem tej historii, bez ciągu dalszego.
Zatem oceniam na 6, z czego dodany punkcik za zakończenie i przez wzgląd na autograf autora w moim egzemplarzu książki 😉

Nasz najpłodniejszy autor lubi stąpać po różnych typach literatury i tym razem zakręcił się w okolicy niezwykle popularnego ostatnio nurtu young adult. Cóż, ja już jakiś czas temu wyrosłam z tej grupy docelowej i może właśnie dlatego ta historia mnie nie potrwała? Dość powiedzieć, że zaczę...

Rozwiń

Zwiń

Niby ta sama, dobrze znana Paulina Świst, a jednak jakby nie ta sama :-) Uwierzycie, że nie ma tu ani jednej sceny erotycznej mimo, że między bohaterami aż iskrzy? A zakończenie jest na tyle ciekawie otwarte, że z nie udawaną ciekawością sięgnę po kolejny tom...

Książki pani Pauliny to dla mnie takie guilty pleasure, po które lubię sięgnąć pomiędzy czymś poważniejszym. Nie jest to literatura wysoka, ale taki książkowy fast food - szybko się czyta, łatwo przyswaja i chociaż od razu po zjedzeniu (przeczytaniu) można poczuć przesyt, to za jakiś czas znowu fundujemy sobie tą przyjemność. Trzeba jednak zauważyć, że ten fast food robi się coraz ciekawszy, lepiej dopracowany, zaskakujący, dzięki czemu chętniej wybiorę właśnie tą "stołówkę" zamiast innych wielu 😉
Brawka dla wyluzowanej Pani Prawnik!

Niby ta sama, dobrze znana Paulina Świst, a jednak jakby nie ta sama :-) Uwierzycie, że nie ma tu ani jednej sceny erotycznej mimo, że między bohaterami aż iskrzy? A zakończenie jest na tyle ciekawie otwarte, że z nie udawaną ciekawością sięgnę po kolejny tom...

Książki pani Pauliny to dl...

Rozwiń

Zwiń